Μαγνήτες φερρίτη, που μερικές φορές αναφέρονται ως κεραμικά λόγω της διαδικασίας παραγωγής τους, είναι ο φθηνότερος τύπος υλικού μόνιμου μαγνήτη. Το υλικό έγινε εμπορικά διαθέσιμο στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και έκτοτε έχει βρει το δρόμο του σε αμέτρητες εφαρμογές, συμπεριλαμβανομένων καμπυλωτών μαγνητών για ηλεκτρικούς κινητήρες, μαγνητικά τσοκ και μαγνητικά εργαλεία. Η πρώτη ύλη για αυτούς τους μαγνήτες είναι οξείδιο του σιδήρου αναμεμιγμένο με στρόντιο ή βάριο και αλεσμένο σε λεπτή σκόνη. Η σκόνη στη συνέχεια αναμιγνύεται με ένα κεραμικό συνδετικό για να παραχθούν μαγνήτες μέσω τεχνικών συμπίεσης ή εξώθησης, που ακολουθείται από μια διαδικασία πυροσυσσωμάτωσης. Η φύση της διαδικασίας κατασκευής έχει ως αποτέλεσμα προϊόντα που συχνά περιέχουν ελαττώματα όπως ρωγμές, κενά, τσιπς κ.λπ. Ευτυχώς, αυτά τα ελαττώματα σπάνια επηρεάζουν την απόδοση του μαγνήτη.

Για να βελτιωθεί η απόδοση των μαγνητών φερρίτη, η ένωση φερρίτη μπορεί να επηρεαστεί από ένα μαγνητικό πεδίο κατά τη διαδικασία συμπίεσης. Αυτή η προκατάληψη προκαλεί έναν προτιμώμενο προσανατολισμό μαγνήτισης στον μαγνήτη, υποβαθμίζοντας σημαντικά την απόδοσή του σε οποιονδήποτε άλλο προσανατολισμό. Επομένως, οι μαγνήτες φερρίτη είναι διαθέσιμοι και σε κατευθυντικές (ανισότροπες) και σε μη κατευθυντικές (ισότροπες) ποιότητες. Λόγω των χαμηλότερων μαγνητικών ιδιοτήτων του, οι ισοτροπικές ποιότητες φερρίτη χρησιμοποιούνται συνήθως όπου απαιτούνται πολύπλοκα μοτίβα μαγνήτισης και η πόλωση στη διαδικασία θα ήταν απαγορευτική από πλευράς κόστους.

Οι μαγνήτες φερρίτη είναι επιρρεπείς σε απομαγνητισμό όταν εκτίθενται σε ακραίες θερμοκρασίες, είναι οι λιγότερο θερμικά σταθεροί από όλες τις μαγνητικές οικογένειες, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περιβάλλοντα έως 300°C (570°F). Ορισμένες ποιότητες έχουν καλύτερη αντίσταση σε υψηλές και χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που θα καθορίσουν την απόδοση ενός μαγνήτη νεοδυμίου. Οι μαγνητικές γεωμετρίες που χρησιμοποιούν πίσω πλάκες, ζυγούς ή δομές διαδρομής επιστροφής θα ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές θερμοκρασίας. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα κεραμικά, οι μαγνήτες φερρίτη δεν πρέπει να θερμαίνονται ή να ψύχονται περισσότερο από 100°C την ώρα.

Οι μαγνήτες φερρίτη είναι πολύ ανθεκτικοί στη διάβρωση και μπορούν να εφαρμοστούν επιστρώσεις για αισθητικούς λόγους ή για τη μείωση της λεπτής σκόνης φερρίτη που σχετίζεται με τους μαγνήτες φερρίτη.

Το υλικό μαγνήτη φερρίτη είναι πολύ σκληρό και εύθραυστο και η μέση σκληρότητα Mohs του υλικού είναι 7, η οποία δεν είναι κατάλληλη για παραδοσιακές εργαλειομηχανές και εργαλεία κοπής. Τα διαμαντένια εργαλεία και ορισμένα λειαντικά είναι οι συμβατικές μέθοδοι κατασκευής αυτού του κράματος μαγνητών. Τα περισσότερα μαγνητικά υλικά υποβάλλονται σε επεξεργασία σε μη μαγνητισμένη κατάσταση. Μόλις ολοκληρωθούν οι εργασίες κατασκευής και καθαρισμού, οι μαγνήτες μαγνητίζονται μέχρι κορεσμού.

Οι μαγνήτες φερρίτη μαγνητίζονται αρκετά εύκολα, απαιτώντας μόνο ένα εύλογο πεδίο μαγνήτισης. Συχνά χρησιμοποιούνται με εξαρτήματα από μαλακό χάλυβα, όπως περιβλήματα κινητήρα ή οπίσθιες πλάκες, και συχνά είναι απαραίτητο να μαγνητιστεί ένας μαγνήτης φερρίτη που είναι τοποθετημένος πάνω/μέσα σε αυτό το εξάρτημα.

Οι μαγνήτες φερρίτη είναι εγγενώς εύθραυστοι και είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε ρωγμές όταν η εφαρμογή περιλαμβάνει κρούση ή κάμψη. Όπως όλα τα μαγνητικά υλικά, οι φερρίτες δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως δομικά στοιχεία σε σχέδια.

Οι μαγνήτες φερρίτη παράγονται με φρύξη ενός μείγματος οξειδίου του σιδήρου και ανθρακικού στροντίου για να σχηματιστούν οξείδια μετάλλων. Μια λειτουργία άλεσης πολλαπλών σταδίων μειώνει το φρυγμένο υλικό σε μικρό μέγεθος σωματιδίων. Συμπυκνώνεται σε καλούπι με μία από τις δύο μεθόδους. σκόνη. Στην πρώτη μέθοδο, οι σκόνες συμπιέζονται ξηρά για να σχηματίσουν ισοτροπικούς μαγνήτες με ασθενέστερες μαγνητικές ιδιότητες αλλά καλύτερες ανοχές διαστάσεων. Κανονικά, οι μαγνήτες ξηρής πίεσης δεν απαιτούν λεπτή λείανση. Στη δεύτερη μέθοδο, η σκόνη αναμιγνύεται με νερό για να σχηματιστεί ένας πολτός. Παρουσία μαγνητικού πεδίου, ο πολτός συμπιέζεται στο καλούπι. Ένα εφαρμοζόμενο μαγνητικό πεδίο παράγει έναν ανισότροπο μαγνήτη που παρουσιάζει εξαιρετικές μαγνητικές ιδιότητες αλλά συνήθως απαιτεί λείανση φινιρίσματος.

Το συμπιεσμένο τμήμα, το οποίο είναι κοντά στην τελική γεωμετρία, συντήκεται σε υψηλή θερμοκρασία για να επιτευχθεί η τελική σύντηξη μεμονωμένων σωματιδίων και η τελική διαμόρφωση επιτυγχάνεται με λειαντικά διαμαντιών. Συνήθως, οι όψεις των πόλων των μαγνητών φερρίτη αλέθονται και οι υπόλοιπες επιφάνειες αναλαμβάνουν"όπως-πυρηνωμένο"ανοχές και φυσικές ιδιότητες.